برو ادامه مطلب

تا 5صبح پای فیس بوکم.
همسایه مون که یه مرد مذهبیه،روز بعد منو دیده
میگه:آفرین
همیشه به بچه هام میگم از شما یاد بگیرن که از این ایام باارزش ماه مبارک رمضان، چطوری استفاده میکنید
تا صبح چراغش روشنه و مشغول عبادت !!

میخواهم عاشقی را از تو یاد بگیرم

که چنین بی وقفه در هر زمان و مکانی

یادت نمیرود باید عاشقی کنی

کاش من اینگونه عاشق بودم ..... ای کاش ...

نگاه هرز جامعه از قدیسه، فاحشه ساخت.

چون

مثل آنها نبود!!!

آنها فقط از «فهمیدن» تو می‌ترسند.

از «تن» تو- هر چقدر هم که قوی باشد- ترسی ندارند.

از گاو که گنده‌تر نمی‌شوی، میدوشندت!

از خر که قوی‌تر نمی‌شوی، بارت می‌کنند!

از اسب که دونده‌تر نمی‌شوی، سوارت می‌شوند!،

اما آنها فقط از «فهمیدن» تو می‌ترسند

  جامعه دو طبقه دارد:

1: طبقه ای که می خورد و کار نمی کند

2: طبقه ای که کار می کند و نمی خورد!

اینجا انتهای زمین است...

درست لحظه ی مرگ انسانیت...

جایی که دست های مادران بوی خون می دهد!!!

بوی "جنایت"

و آبهای راکدش طعم کودکانی را می گیرد که بی نفس خفه می شوند در

خفقان این نکبت آباد!

معصومیت ها دریده می شوند...

و "آدم "ها...

همین ما آدم ها...

چه ساده می گذریم از کنار درد هایمان

"این درد های مشترک"

اینجا انتهای زمین است...

درست همین جایی که ما ایستاده ایم!!!!

می گویند : شاد بنویس ...

     نوشته هایت درد دارند!

         و من یاد ِ مردی می افتم ،

              که با کمانچه اش ،

                            گوشه ی خیابان شاد میزد...

                                         اما با چشمهای ِ خیس ... !!

تصور کنیم دست نداشتیم...

اون وقت آرزوهامون خیلی متفاوت بود.

 ای کاش ما آدما قدر چیزهایی رو که داریم بدونیم

و همیشه غر نزنیم که چه چیزهایی رو نداریم...

شاید داشته های ما آرزوی دیگران باشن....

همه شب نماز خواندن،همه روز روزه گرفتـن

هـمـه سالــه از پـی حـج، سفــر حجـاز کـردن

زمدینــه تا بـه کعبــه، سـر و پـا بـرهنــه رفتـن

دو لـب از بـرای لبیکــ بـه گفتــه بـاز کـردن

شب جمعـه هـا نخفتـن ، به خــدای راز گفتـن

ز وجــود بـی نیــازش، طلـب نیـــاز کــردن

به مساجـد و معابـد، همه اعتکاف کردن

ز ملاهـی و مناهی، همـه احتـراز کردن

به خدا قسم که کس را، ثمر آنقدر نبخشد

که به روی مستمندی ، در بسته باز کردن...

نذرتان قبول!

که هم محلی هایتان

از زعفران برنج نذریتان تعریف میکنند......

از ماست که بر ماست!

شاهکاری از: ولادیمیر کازنوسکی

دیروز پشت خاکریز بودیم و امروز در پناه میز!

دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود.

جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد...

میزان مدنیت هر جامعه ای را از 

رفتار مردم آن جامعه با حیوانات می توان تشخیص داد!

تمام چسب زخمهایت را هم که بخرم باز...

نه زخمهای من خوب میشود نه زخمهای تو.

 خوشبختی یافتنی نیست ساختنی است.

از زندگی لذت ببرید حتی اگر چیز با ارزشی را از دست داده اید...

کاش می شد که شعار

    جای خود را به شعوری می داد

         تا چراغی گردد دست اندیشه مان . . .